Le premier défi est le passage d’un

Le premier défi est le passage d’une agronomie de l’adaptation des milieux aux exigences des productions (fondée sur les intrants et l’utilisation d’énergie) à une agronomie de la valorisation des services écosystémiques, comme le propose l’agroécologie (Altieri, 1989; Wezel et al., 2009; Lapchin, 2012). Les savoirs partagés qui fondent les terroirs sont des exemples d’élaboration collective de pratiques ayant pour but de valoriser économiquement le fonctionnement écologique d’un territoire tout en en maintenant la pérennité.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Η πρώτη πρόκληση είναι το πέρασμα της μια Γεωπονίας της προσαρμογής της περιβάλλοντα στις απαιτήσεις της μια Γεωπονίας για την αποτίμηση της παραγωγής υπηρεσίες (που βασίζονται σε εισροές και χρήση ενέργειας) οικοσύστημα, όπως πρότεινε το Αγροοικολογίας (Altieri, 1989 · Wezel et al. 2009? Lawson, 2012). Υποστήριξη της γνώσης που διαμοιράζεται ελεύθερα τα αμπελοτόπια είναι παραδείγματα της συλλογικής ανάπτυξης πρακτικών με στόχο την οικονομικά ενισχύσει την οικολογική λειτουργία μιας περιοχής, διατηρώντας τη βιωσιμότητα.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Η πρώτη πρόκληση είναι η μετάβαση από τη γεωργία να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του παραγωγές των μέσων ενημέρωσης (με βάση τις εισροές και τη χρήση ενέργειας) σε γεωργική επιστήμη στην αποτίμηση των υπηρεσιών οικοσυστήματος, όπως προτείνεται Αγρο-οικολογίας ( Altieri, 1989? Wezel κ.ά., 2009?. Lapshin, 2012). Η κοινή γνώση που στηρίζουν τα εδάφη είναι παραδείγματα πρακτικών συλλογικής ανάπτυξης με στόχο την οικονομική ενίσχυση του οικολογικού λειτουργία μιας περιοχής διατηρώντας παράλληλα τη βιωσιμότητα.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

Η πρώτη πρόκληση είναι η μετάβαση της γεωπονίας της προσαρμογής των κύκλων στις απαιτήσεις της παραγωγής (με βάση τις εισροές και την χρήση της ενέργειας) γεωπονίας αποτίμησης των υπηρεσιών του οικοσυστήματος, όπως προτείνεται στην agroecology (Altieri, 1989· Wezel et al. , 2009 7 Lapchin, 2012).Η κοινή γνώση ότι στηρίζουν το terroirs αποτελούν παραδείγματα της συλλογικής ανάπτυξης πρακτικών που στοχεύουν στην αποτίμηση της οικονομικά οικολογική λειτουργία του στο έδαφος ενός κράτους μέλους, ενώ διατηρεί την αειφορία.