DEUXIÈME PARTIE LES PRINCIPALES COM

DEUXIÈME PARTIE
LES PRINCIPALES COMPOSANTES DU DÉVELOPPEMENT TERRITORIAL

Nous avons analysé, dans la première partie, comment s’était formée historiquement la situation actuelle différenciée des zones rurales dans tous les pays des deux rives de la Méditerranée. La typologie proposée en matière de zones - favorables, intermédiaires et difficiles - permet de mieux ordonnancer les possibilités de développement des espaces ruraux de ces pays.
Le problème de développement de ces zones repose d’abord sur le constat d’une impossibilité pour certaines des unités de production concernées - particulièrement pour celles implantées dans les zones difficiles et à un degré moindre, dans les zones intermédiaires -, de mettre en œuvre, dans chacun de leurs systèmes de production, le modèle dominant de développement agricole de leur région. Par ailleurs, on a signalé la prise de conscience par les acteurs concernés que tous les correcteurs, que l’on a tenté de mettre en place pour permettre à ces unités de production de mettre en œuvre ce modèle dominant, avaient échoué.
Nous allons maintenant montrer comment l’innovation radicale que nous avons appelée «le réveil des acteurs locaux» s’appuie sur de toutes autres hypothèses. La première d’entre elles est l’abandon par ces acteurs de la référence au modèle dominant qu’ils considèrent comme un processus voué à l’échec. La seconde implique l’introversion du regard de ces acteurs locaux: il s’agit en effet de montrer que ce n’est plus à l’extérieur (que ce soit par l’action de l’État, des organisations internationales ou des ONG, mais aussi par l’exode rural) que l’on va chercher la stratégie de sortie de crise, mais à l’intérieur (et en fonction) du territoire.
Le point de départ du nouveau modèle de développement appelé parfois modèle alternatif est en effet la prise de conscience, chez ces acteurs locaux, que le territoire concerné possède des ressources locales, qui n’ont jamais été valorisées et qui peuvent fonder – au moins partiellement - un autre type d’activité économique, basé sur des productions de biens et/ou de services qui seraient spécifiques. En d’autres termes, pour le territoire concerné, les caractéristiques géographiques, historiques et culturelles de la zone ont une importance dans la valorisation des biens et services construits.
Ainsi, dans le chapitre IV, nous chercherons à jeter les bases de ce que l’on entend par produits génériques et produits spécifiques et à indiquer quels sont les liens de ces deux éléments avec les ressources potentielles ou activées d’un territoire. Les processus basés sur la transformation de ces ressources territoriales seront explicités et approfondis dans le chapitre V. Enfin, le chapitre VI sera consacré à la gouvernance territoriale qui est le mode d’organisation et d’action des différents acteurs et apparaît comme une condition indispensable de la valorisation durable des ressources territoriales.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

ΔΕΎΤΕΡΟ ΜΈΡΟΣ ΤΑ ΚΎΡΙΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΆ ΕΔΑΦΙΚΉΣ ΑΝΆΠΤΥΞΗΣΣτο πρώτο μέρος, αναλύσαμε πώς διαμορφώθηκε ιστορικά το ρεύμα διαφοροποιημένες αγροτικές περιοχές σε όλες τις χώρες των δύο ακτών της Μεσογείου. Η τυπολογία προτείνει περιοχές - ευνοϊκή, ενδιάμεση και δύσκολο - να προγραμματίσετε καλύτερα ευκαιρίες για την ανάπτυξη των αγροτικών περιοχών αυτών των χωρών.Το πρόβλημα της ανάπτυξης στους τομείς αυτούς βασίζεται πρώτα στην παρατήρηση του ένα αδύνατο για ορισμένες από τις σχετικές μονάδες παραγωγής - ιδιαίτερα για εκείνους σε δύσκολες περιοχές και σε μικρότερο βαθμό, στην ενδιάμεση περιοχές-, για την εφαρμογή, σε κάθε ένα από τους συστήματα παραγωγής, την κυρίαρχη γεωργική περιοχή μοντέλο ανάπτυξης. Επιπλέον, υπεάρξαν συνειδητοποίηση από τους ενδιαφερόμενους ότι όλες συντάκτες, επιχείρησε να θέσει σε εφαρμογή για να ενεργοποιήσετε αυτές τις μονάδες παραγωγής να εφαρμόσουν αυτό το κυρίαρχο μοντέλο, είχε αποτύχει.Τώρα θα δείξουμε πώς ριζική καινοτομία που ονομάζεται «το ξύπνημα των τοπικών φορέων» βασίζεται σε άλλες υποθέσεις. Το πρώτο από αυτά είναι η εγκατάλειψη από όσους ασχολούνται με την αναφορά το κυρίαρχο μοντέλο που θεωρούν ότι μια διαδικασία που είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Το δεύτερο πρόβλημα αφορά την εσωστρέφεια του βλέμματος των αυτών τοπικών φορέων: πρόκειται πράγματι για να δείξει ότι αυτό δεν είναι πλέον εκτός (είτε από τη δράση του κράτους, ΜΚΟ ή διεθνών οργανισμών, αλλά και από την αστυφιλία) ότι πρόκειται να ψάξει τη στρατηγική εξόδου από την κρίση, αλλά για το εσωτερικό (και λειτουργία) του εδάφους.Η αφετηρία των νέων εναλλακτικών μερικές φορές μοντέλο που ονομάζεται μοντέλο ανάπτυξης είναι, πράγματι, ευαισθητοποίησης, οι τοπικοί φορείς, ότι το συγκεκριμένο έδαφος έχει τοπικούς πόρους, που ποτέ δεν έχουν ανακτηθεί και που μπορεί να βρεθεί - τουλάχιστον εν μέρει - ένα άλλο είδος της οικονομικής δραστηριότητας, με βάση παραγωγές εμπορευμάτων και/ή υπηρεσίες που θα είναι συγκεκριμένες. Με άλλα λόγια, για το εν λόγω έδαφος, γεωγραφικά χαρακτηριστικά, ιστορική και πολιτιστική περιοχή έχουν σημασία στην αξιολόγηση της ιδιότητας και χτισμένο υπηρεσίες.Έτσι, στο κεφάλαιο IV, θα προσπαθήσουμε να θέσουμε τα θεμέλια του τι εννοείται με το γενικό και το συγκεκριμένο προϊόν και δείχνουν ποιες είναι οι διασυνδέσεις των δύο αυτών στοιχείων με τις δυνατότητες ή ενεργοποιηθεί για ένα έδαφος πόρων. Διαδικασιών που βασίζονται στο μετασχηματισμό αυτών των εδαφικών πόρων θα διευκρίνισε και εμβάθυνε στο κεφάλαιο v. Τέλος, VI κεφάλαιο θα είναι αφιερωμένο στην εδαφική διακυβέρνηση, που είναι η λειτουργία της οργάνωσης και της δράσης των διαφόρων παραγόντων και να εμφανίζεται ως αναγκαία προϋπόθεση της βιώσιμης ανάπτυξης των εδαφικών πόρων.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

ΜΈΡΟΣ δύο
τα κύρια εξαρτήματα της εδαφικής ανάπτυξης

αναλύσαμε, στο πρώτο μέρος, πώς δημιουργήθηκε ιστορικά η τρέχουσα κατάσταση διαφοροποιείται από αγροτικές περιοχές σε όλες τις χώρες από τις δύο ακτές της Μεσογείου. Η τυπολογία πρότεινε, όσον αφορά τομείς - ευνοϊκές,Ενδιάμεσα και δύσκολο - σας επιτρέπει να ιεραρχήσετε καλύτερα τις δυνατότητες ανάπτυξης των αγροτικών περιοχών των χωρών αυτών.
Το πρόβλημα της ανάπτυξης των περιοχών αυτών με βάση κυρίως την παρατήρηση του μια αδυναμία για ορισμένες από τις ενδιαφερόμενες μονάδες παραγωγής - ιδιαίτερα για εκείνους που βρίσκονται σε δύσκολες περιοχές και, σε μικρότερο βαθμό, στις ενδιάμεσες περιοχές -,Για την εφαρμογή, σε κάθε ένα από αυτά τα συστήματα παραγωγής, το κυρίαρχο πρότυπο γεωργικής ανάπτυξης της περιοχής τους. Επιπλέον, επισημάνθηκε ότι η συνειδητοποίηση από τους ενδιαφερόμενους φορείς ότι όλες οι διορθωτές, ότι έχουν υπάρξει προσπάθειες για να τεθεί σε εφαρμογή για να επιτρέψουν σε αυτές τις μονάδες παραγωγής να εφαρμόσουν αυτό το κυρίαρχο μοντέλο, είχαν αποτύχει.
Τώρα θα δείξει πώς η ριζική καινοτομία που ονομάσαμε "το ξύπνημα των τοπικών παραγόντων" βασίζεται σε όλες τις άλλες υποθέσεις. Η πρώτη από αυτές είναι η εγκατάλειψη από αυτούς τους φορείς από την αναφορά του στην κυρίαρχη μοντέλο που θεωρούν ως μια διαδικασία είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Η δεύτερη αφορά την εσωστρέφειας των το θέαμα αυτών των τοπικών φορέων:Είναι το αποτέλεσμα να δείξει ότι αυτό δεν είναι πλέον στο εξωτερικό (είτε από τη δράση του κράτους, σε διεθνείς οργανισμούς ή ΜΚΟ, αλλά και από την εγκατάλειψη της υπαίθρου) ότι θα επιδιώξει μια κρίση στρατηγικής εξόδου, αλλά στο εσωτερικό (και λειτουργία) του εδάφους.
Το σημείο εκκίνησης για το νέο μοντέλο ανάπτυξης μερικές φορές ονομάζεται εναλλακτικό μοντέλο είναι το αποτέλεσμα της συνειδητοποίησης, μεταξύ αυτών των τοπικών παραγόντων, ότι το έδαφος έχει το τοπικό δυναμικό, τα οποία ποτέ δεν έχει αποτιμηθεί και ο οποίος μπορεί να στηρίξει - τουλάχιστον εν μέρει - άλλο είδος οικονομικής δραστηριότητας,Με βάση τις παραγωγές των αγαθών ή/και υπηρεσιών που θα είναι συγκεκριμένο. Με άλλα λόγια, για το έδαφος, τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά, ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής έχουν σημασία για την εκτίμηση της αξίας των ακινήτων και των υπηρεσιών.
Καθώς και, στο κεφάλαιο IV,Θα επιδιώξουμε να θέσουμε τα θεμέλια για το τι είναι και τι σημαίνει προϊόντα κοινόχρηστης ονομασίας και ειδικά τα προϊόντα και να υποδείξει ποιες είναι οι σχέσεις των δύο αυτών στοιχείων με τους δυνητικούς πόρους ή ενεργοποιημένη σε έδαφος. Η διαδικασία βασίζεται στη μετατροπή αυτών των εδαφικών πόρων θα είναι σαφείς και λεπτομερείς στο κεφάλαιο V. τέλος,ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI θα είναι αφιερωμένη στην εδαφική διακυβέρνηση που είναι η λειτουργία του οργανισμού και τη δράση των διαφόρων παραγόντων και εμφανίζεται ως μια απαραίτητη προϋπόθεση για τη βιώσιμη ανάπτυξη των εδαφικών πόρων.